Thread Rating:
  • 12 Vote(s) - 3.25 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Her çocuğun hamurunda farklı bir yetenek saklı!
#1
Oku-1 


Her çocuğun hamurunda farklı bir yetenek saklı!

Birçoğumuzun yeteneği günlük hayata karıştı gitti... Sevdiğimiz işleri yapmak yerine hep zorunlu olduklarımıza yöneldik. Keşkelerle yaşamaya alıştık. İşini severek yapan bir nesil için artık bunu değiştirme zamanı geldi! Anne-babalar, erken yaşta çocuğunuzun içindekileri keşfedin. Çünkü gelecek, kendini keşfedenlerin olacak.

Lütfen şarkımı bölme
Herkes duşta şarkı söyler. Ama bazı çocukların o mükemmel yeteneği kepeğe karşı etkili şampuanlarla birlikte akar gider. Çocuklar yeteneklerini keşfetmeden büyürler, güzel sesli mühendis olurlar.

Evet bilgisayarımı kırdım ama bir sor niye kırdım
Bilgisayarın içini dışını söküp çıkaran ve başımıza yeni icatlar çıkaran çocukların yeteneği genelde anlaşılmaz. Yıllar geçer, bu yeteneğe sahip çocuklar büyür ve elektroniğin her ayrıntısından anlayan bir işletmeci olurlar.

Alışveriş fişini alabilir miyim?
15 parçalık alışveriş tutarını aklından hesaplayan çocuk, hesap makinesine kafa tutar. Yeteneği aile içinde savrulur, baba mesleğini devam ettirerek matematik profesörü potansiyeli taşıyan bir manifaturacı olur.

İçimden geçenleri bir bilsen...
Şair ruhlu insanlarımız yeteneklerini ilk kez sevgiliye mesaj yazarak sergiler. Birçoğu “yaz ama hobi olarak” deyip, yazar ruhlu bir CEO olurlar.

İlk ve son müzik aleti
Flütle hatasız çalınan dizi jenerik müzikleri sadece akşam sohbetlerinde övgü alır ama üzerine düşülmez. “Hadi bırak o aleti, git biraz daha okuma yap” denilen çocuklar, harika müzik kulağı olan bir savcı olarak hayata karışırlar.

Bir hobi olarak spor

Yaz tatilinde sudan çıkmayan yüzme aşığı çocuklar, okul açıldığında bu aşklarından vazgeçmek zorunda kalırlar. Ve sıcak odasında sabırsızlıkla yazı bekleyen birer aile hekimi olurlar.

Sana kek yaptım
Mutfakta hünerlerini sergilemekten çekinmeyen o küçük çocuk, yüksek ihtimalle ortalığı dağıttığı için azarlanır. Mükemmel yemekler yapan bir muhasebeci olarak hayattaki yerini alır.

Ailenin maskotu
Aile buluşmalarında taklit yeteneği ile herkesi gülmekten kırıp geçiren çocuklar yüksek ihtimalle ileride pek kahkaha atmayacaklar. Çünkü tiyatro sahnelerinde kostümleriyle değil, adliye koridorlarında cübbeleriyle dolaşacaklar.

Her çocuğun hamurunda farklı bir yetenek saklı!

KARDEŞLER AYNI BAŞARIDA OLMAK ZORUNDA DEĞİL

BRIGHAM Young Üniversitesi psikologları, anne ve babaların çocuklarının okul başarılarını mukayese etmelerini son derece yanlış buluyor. Journal of Family Psychology adlı bilimsel dergide yayımlanan bir makaleye göre, aynı ailede aynı ilgiyle büyüyen çocukların aynı performansı göstermelerini beklemek sadece iki kardeşi, sürekli birbiriyle yarışan iki düşmana, büyüdüklerinde ise sıcak ilişkilerde bulunamayan iki yabancıya dönüştürüyor. Makalenin lider araştırmacısı Dr. Alex Jensen, “Okuldaki iki kardeşin gösterdiği farklı başarılar, daha başarılının büyüdüğünde de daha başarılı bir hayat kuracağı anlamına gelmez. Yetenekler ve farklı kişilikler zamanla şekillenir. Bu süre içerisinde iki kardeşi biribirine destek olmaya yönlendirmek, zor durumlarda güçlü olanın güçsüz olana yardım eli uzatması gereğini öğretmek izlenecek en doğru yoldur” diyor.

Gerçi geçmişe bakılırsa insanoğlunun var olduğundan bu yana terörsüz ve savaşsız bir dönem yaşamadığı görülüyor, ama buna rağmen bugün bilim ve teknolojiyle kolaylaştırılan yaşam sayesinde daha barışcıl ve huzurlu bir dönem beklentisi var doğal olarak. Ulaşım, iletişim kolaylaşmışken, sağlık ve teknolojik sorunlar bir bir giderilirken, gözler insanlığın geleceği için uzaya çevrilmişken, dünyamız zaten bu uğraşlarımız sırasında yaşlanmışken, ne diye bir insan (dini maske olarak suratına yerleştirip) hiç tanımadığı başka bir insanı yok etmeye kalksın? Bu çok bilinmeyenli denklem için kim ne etken sayarsa saysın benim bu konuda iddia ettiğim tek sebep var: Çocukların hayatındaki “aşçı(lar)”. Çocuklar dünyaya yoğrulmaya hazır bir hamur gibi geliyorlar. Kimi ekmek hamuru, kimi kek, kimi kurabiye... Eğitimi boyunca içine ekstradan katılacakları ayarlayan da, şekil veren de, pişirme süresine karar veren de bizleriz, annebaba ve eğitmenler... Ortaya lezzetsiz, az pişmiş ya da yanık bir ürün çıktığı anda bilim adamı kesilip “gen”leri suçlamaya hazırız. Kek hamurundan pizza, pizza hamurundan baklava açmaya çalışan o kadar çok aile tanıyorum ki. En güzel örnek kendiniz. Gerçekten aile ve çevrenizin olmanızı istediği ve empoze ettiği konumda mı yoksa tamamen bağımsız olarak seçtiğiniz, kendi istediğiniz bir yaşam tarzını sürdürür durumda mısınız şu an? Aşçılarınız hamurunuzun özüne göre mi yoğurdu sizi? Aranızda dansçı olmak isterken kendini doktor ya da doktor olmak isterken taksi şoförü bulan çok kişi vardır. “Ah bilmiyorsunuz. İmkânlar...” falan da demeyin... İsteseydi aşçılarınız bir yolunu bulurdu. Bizim çocukluğumuzda Ankara’daki sütçü teyzemiz, 5 kızını da (hayalleri öyle diye) tek göz odada, süt ve yumurta satarak, burslar ayarlayarak tıp fakültesinde okutmuştu. Usta aşçılık budur işte!

ANNE VE ÇOCUK İLİŞKİSİ NASIL OLMALI? ANNE VE ÇOCUK İLİŞKİSİ NASIL OLMALI?

İşin en üzücü yanı ise (bütün eleştirilerimize rağmen) bize uygulanan yanlış yoğurma yöntemini aynen bizler de kendi çocuklarımıza farklı yanlışlıkta uyguladık. 1960’lı ve 70’li yıllarda doğan benim jenerasyondaki büyük çoğunluk fazla baskı ve kontrolden dolayı fırından “azıcık yanık” çıktık. Kendi çocuklarımız olduğunda onlar da “yanık” çıkmasın diye “Özgür benim çocuğum”, “Bizde yasak yok” falan söylemleriyle cool annebaba havalarına giriverdik. Bu sefer de hazırcı, zayıf konsantrasyonlu, hevessiz, kural tanımaz, isyankâr “az pişmişler” çıktı piyasaya... Hayata güçlü hazırlayamadığımız için canları bizimkilerden daha çok yandı. İşlerinde ve evliliklerinde, yani yalnız kaldıkları hayat kavgalarında kısa süreli mutluluklar yaşayabildiler. Birçok şeyin sonunu getirememeyi hep başkalarının suçu olarak gördüler. Bu arada (biyolojik döngüye uyup) onlar da anne-baba yani yeni birer aşçı oldular. Onların çocukları ne âlemde? Korkutucu emareler gözlemliyoruz hep beraber. Paylaşımsız, kıskanç, her istediği yerine getirilen, sınıfçı, maddiyatçı çocuk dolu kreş ve ilkokullar... Çok kritik bir noktadayız şu an. Çok şükür bu son jenerasyondakiler hâlâ çok küçükler ve var olan teknoloji sayesinde bizlerden çok daha pratik zekâlı ve yaratıcılar. En önemli özellikleri, durmaksızın soruyorlar, sorguluyorlar! Tam olması gerektiği gibi. “Neden?” ve “Niçin?”leri bizimkilerden çok daha fazla. Bir de sanki daha duygusallar gibi... Hayvan, çiçek, böcek seviyor, kolluyorlar... Özde şahane “hamurları” var kısacası... Geç değil henüz enfes insanlar yetiştirmek için. Her hamura katılacak bir tutam disiplin, dürüstlük, özgürlük ve hümanizm başarının “püf noktası”. Keşke küçücük kafalarından çıkarabilseler hurafeleri, öcüleri, korkuları, kendi gibi olmayanın, düşünmeyenin “yanlış olduğu” kavramını... Dünyadaki tüm kötülüklerin tedavisi ne topla, ne silahla... Dünyadaki tüm kötülüklerin tedavisi bilinçli ve duyarlı bir aşçılıkla! Dilim varmıyor söylemeye ama pişirmeyi beceremiyorsan girmeyeceksin o mutfağa!

ÇOCUĞUNUZUN SİZİ SEVDİĞİNE DAİR 12 İŞARET ÇOCUĞUNUZUN SİZİ SEVDİĞİNE DAİR 12 İŞARET

ÇOCUKLARINIZIN GELECEKTEKİ BAŞARISINI KURU ÜZÜMLE TEST EDİN!

WARWICK Üniversitesi pedagoglarına göre, bebeğiniz henüz 1.5-2 yaşlarında ise akademik hayatta başarılı olup olamayacağını basit bir deneyle test edebiliyorsunuz. Test aynen şöyle: Bebeği bir masaya oturtun. Tam önüne kuru üzümleri koyup üzerine bir bardak kapatın. 3 kez üst üste oynayacağınız oyunu anlatın ve detayları açıklayın. Sizin ona “Tamam, yiyebilirsin” diyene kadar beklemesi gerektiğini (60 saniye), ondan sonra üzümleri yiyebileceğini söyleyin. Üçüncü tekrardan sonra oyunu anlayacaktır. Kendi kendini kontrol etmeyi öğrendiği bu dönemde incelenen bebekler,

8 yaşlarına geldiklerinde psikologlar tarafından tekrar incelenmiş. Bekleme süresinde sabırlı olan (kendini kontrol edebilen) çocuklar okuma ve yazmayı daha çabuk öğrenmiş, basit matematik işlemlerini de çabuk çözmüş. 60 saniye bekleyemeyenler, ya anne sütünden erken kesilenler ya prematüre çocuklar olarak dikkat çekmiş. Diğer çocuklar ise yapısal olarak okula ve öğrenmeye ilgisiz olarak değerlendirilmiş. Böylesi çocukların okula başladıklarında başarısızlık yaşamamaları için özel eğitime gerek duydukları savunuluyor. Araştırmanın detayları, geçen hafta The Journal of Pediatrics Dergisi’nde yayımlandı.

ALINTI





Signing of RasitTunca
[Image: attachment.php?aid=107929]
Kar©glan Başağaçlı Raşit Tunca
Smileys-2
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)